Yangın yeri kirpiklerimle,
Acaba lara git dedi suskunluğum.
Dönencelerin kanadın da öldürdüm her şiiri.

Şimdi;
Sorularımın emri hazır sıgasındandır,
Dilimden dökülenler.

Ki kocaman bir hiçliğin, hiçisin!
Ki eyvah suskumun avazısın!

Durdumya zamanın ölen zamanın da,
Büyütmedim hiç kini.
Biraz intikam demedim. Bey/az dı her noktam
Gidiciyiz bizden öncekiler gibi.

’Suskumun avazın da ağlarım çığlık çığlığa
Hemde hiç utanmadan’

Geçmiş zaman ol kipidir.
Şizofrenik tahtasına yazdıkların ise,
Haza,yontamadığın süslü hüzün avuntularında
Kendini kandıramadığındı.

Ben ise,
Karayı kara, ak ı ak bilen.
Asi kırmızıyım zehrini içine akıtan.
Yada;
Safiyaneliğini,
Suyun susuzluğunda arayan.

Anlayamazsın!

Söz!
S u s turdu.

Ki kocaman bir hiçliğin, hiçisin.
Ki eyvah dilimde halâ hayırsız bir susuşsun.