Etrafa bakan bir garibandıAnnem... Babamı yâd ediyordu Ne kadar mahzun olduğunu söylüyordu Kimseye zararı dokunmayan bir kuldu diyordu Kendi halinde, sessiz köşesinde, etrafa bakan bir garibandı Gelen gidenin hatırını sorandı, bir selam verene elini avucunu açandı Ne pişirirsem yer, pişmesem canın sağ olsun der, gözlerime muhabbetle nazar ederdi Bana hiç kızmazdı, ne söylesem yapardı, çok sabırlıydı, Allah’ın tevekkel kuluydu diye ekliyordu Annem bu itirafı can babam rahmetlik olduktan sonra ve epey bir aradan sonra ifade ediyordu Babama ne kadar eziyet ve zülüm ettiğini demek ki hatırlamak istemiyordu, kendini avutuyordu Şimdi her ikisi de rahmetlik oldu, fakat babamın hakkı her bakımdan annemin üzerinde asılı kaldı... Mustafa CİLASUN |