ŞAFAĞIN RENGİyeşiliydi cennetin günahsız gözlerin kovuldum cennetten günahım, sendin- şu faniye yasak ne çıkar, cehenneminde ebediyyen yansak.... gururuydu fakirin bir yudum sevgisi susuz kaldım, her gece uykusuz cezam, bir ömür yeşile tutsak can halinden memnun, akla gelmez kurtulmak... rengiydi şafağın sen görününce köşeden tüm şehre dolan çilem, her geçişinde kokunu duymak yoluna taş, kaşına göz, diline söz olmak... (sevmek yüceltirmi alçaltır mı, çözülemeşitir tarafımca dilin kelamı, elin selamı, hangi derde derman? anladım, herkes farklı hiçbirşey aynı...) |