Doğayı, canlıları sevmeyen,
Tefekkür dünyasına dalmayan,
Çiçek olup dallarda açmayan,
Bir adama şaşarım ben…

Bir mayısı kana bulayan,
İnsan haklarını yok sayan,
Başkalarının hakkını yiyen,
Bir adama şaşarım ben…

Özgürlük deyip yakıp yıkan,
Binlerce ananın canını yakan,
Günahsızları günaha sokan,
Bir adama şaşarım ben…

Dağları, tepeleri tanımayan,
Ağaçların sesini duymayan,
Çiçek olup özgürce açmayan,
Bir adama şaşarım ben…

Derelerde su olup akmayan,
Bebeklere süt bırakmayan,
Çatlamış tohuma su tutmayan,
Bir adama şaşarım ben…

Bulutların dünyasına girmeyen,
Yağmur olarak yere inmeyen,
Yeşil ot olup yerde bitmeyen,
Bir adama şaşarım ben…

Karlı dağlara hiç çıkmayan,
Nalbant’ı Karababa’yı görmeyen,
Deve Çukuru’ndan su içmeyen,
Bir adama şaşarım ben…

Mantar toplamasını bilmeyen,
Göbeleklerle hemhal olmayan,
Madımaklara selam veremeyen,
Bir adama şaşarım ben…

Çirişi görüp de kucaklamayan,
Kelebeklerle konuşmayan,
Sevgisini eşine anlatmayan,
Bir adama şaşarım ben…

Haktan daima uzak duran
Mazluma hayâsızca vuran,
Fakirin üstüne saltanat kuran,
Bir adama şaşarım ben…

Dünyada ot gibi yaşayan,
İnsanlara kucak açmayan
Kendini hiç tanımayan,
Bir adama şaşarım ben…
1 Mayıs 2014
Deve Çukuru/Akdağmadeni