Doğayı, canlıyı sevmeyen,
Tefekkür aşkına dalmayan,
Sevgi olup gönülde açmayan,
Bir insana şaşarım ben.

Bir Mayısı kana bulayan,
İnsan haklarını çiğneyen,
Haramı, helal diye yiyen,
Bir insana şaşarım ben.

Özgürlük adına yakıp yıkan,
Masum insanın canını yakan,
Günahsızları, günaha sokan,
Bir insana şaşarım ben.

Dağları, tepeleri tanımayan,
Ağaçların sesini duymayan,
Çiçek olup kalpte açmayan,
Bir insana şaşarım ben.

Derelerde su olup akmayan,
Bebeklere süt bırakmayan,
İlim meşalesini yakmayan,
Bir insana şaşarım ben.

Bulutun dünyasına girmeyen,
Yağmur olup toprağa inmeyen,
Yeşil ot olup yerde bitmeyen,
Bir insana şaşarım ben.

Karlı dağlara hiç çıkmayan,
Karababa Dağı’nı görmeyen,
Deveçukuru’nda su içmeyen,
Bir insana şaşarım ben.

Mantar toplamasını bilmeyen,
Göbelekle hemhal olmayan,
Madımağa selam veremeyen,
Bir insana şaşarım ben.

Çirişi görüp kucaklamayan,
Kelebekler ile konuşmayan,
Nalbant’a aşkını anlatmayan,
Bir insana şaşarım ben.

Haktan daima uzak duran,
Mazluma hayâsızca vuran,
Fakirin üstüne saltanat kuran,
Bir insana şaşarım ben.

Yalan dünyada ot gibi yaşayan,
İnsana sevgi kucağı açmayan,
Yüce Rabbini hiç tanımayan,
Bir insana şaşarım ben.

Beş vakit namaz kılmayan,
Ramazan orucu tutmayan,
Sadaka, zekât vermeyen,
Hacca, umreye gitmeyen,
Bir insana şaşarım ben…

1 Mayıs 2014
Deveçukuru-Akdağmadeni