SENİN YÜZÜNDEN
Yönünü kaybetmiş bir rüzgâr gibi
Şuursuzca estim senin yüzünden Benliğimden çıktım canavar gibi Her gün öfke kustum senin yüzünden Yüzümde çizgiler senden hediye Görünce akları döndüm deliye Sinirimden tel tel yolmayım diye Saçlarımı kestim senin yüzünden Kalmadı hayattan yana özentim Gurbet oldu bana doğduğum kentim Artık yarınlardan yok bir beklentim Umutları astım senin yüzünden Cevap bulamadı soru soranlar Selam alamadı selam verenler Dargınım sandılar beni görenler Dilsiz gibi sustum senin yüzünden Türlü nimetleri yiyemez oldum Yeni elbiseler giyemez oldum Kendime merhaba diyemez oldum Aynalara küstüm senin yüzünden İyi dostlarımla bozuldu aram Şimdi sersefilim kalmadı param Tek tesellim artık içkim sigaram Onlar oldu dostum senin yüzünden Bana yaptığını hoş göremedim Takıntım sen oldun boş veremedim Sayende delirdim kafayı yedim Hep kendime kastım senin yüzünden Her zaman ağladım hiç gülemedim Ben hep sevdimse de sevilemedim Var mıyım yok muyum hiç bilemedim Hep boşluğa bastım senin yüzünden |
ancak; belki bu türküye yazılmış bir şiir olmak şiiri sıradanlandırmış..
berceste oluşmamış
oysa daha üst düzey çıtayı geçebilirdi
"Cevap bulamadı soru soranlar
Selam alamadı selam verenler
Dargınım sandılar beni görenler
Dilsiz gibi sustum senin yüzünden"
bölümünde ulaşılan düzey diğerlerinde yakalanamamış..
Anadolu türkülerine öykünme ile bu bölümün farklı şiirlerde ele alınması daha uygun olurdu..
"belki de yok imiş..
kör oldum senin yüzünden"
diğer taraftan defalarca dinleten bir türkü..
laf olsun demeyen bir türkü..
saygılar sunarım
tebrikler
saygılar