DÜNYAYI BAŞIMA YIKTI YOKLUĞUN
Dün gece yarimdi yine anılar
Yüzüme yabancı baktı yokluğun Üstüme devrildi sanki duvarlar Dünyayı başıma yıktı yokluğun Gözümde cemalin döndü dolaştı Sınır ihlal etti hududum aştı Kıvılcım zannettim canım alıştı İçimden dışımdan yaktı yokluğun Olanca hışmıyla geldi üstüme Hasretliği layık gördü ömrüme Kararan ruhuma nazarlık diye Hayel perdeleri çekti yokluğun Kıyamate kadar seninim derdi Sen güzel insansın beni överdi Ağlama diyerek mendiller verdi Kızılırmak gibi aktı yokluğun Kırılan kalbinin son arzusu ne Seni diyeceğim dedirtmez bile Aşkın mezarını eşip sevgime Gözünü canıma dikti yokluğun Sabaha duyarsın sen bu enkazı Hükümsüz yargısız verir infazı Hüznüm ayak altı idam sehpası Boynuma ilmeği taktı yokluğun |