013-Aşkın Hasreti
Kapandı ruhumun, ebedi aşk penceresi
Dar geliyor, dünya kadar geniş kafesi Can yüreğimin bitti, o sıcacık nefesi Geldi kalbe bozulacak hazan mevsimi Yine garip kaldı, gönül tahtım olan eş Battı ruhumdan, sanki o nurani güneş Yakıyor kalbimi ruhumu, kor gibi ateş Gönül mevsiminin kışımı söyle kardeş? Sevgiyi yaratan Allah’a, son sözüm Yaş akıtıyor yağmur gibi iki gözüm Kavuşmadan gülemez artık yüzüm Bozulmuş bostana döndü, aşk özüm Yaralandı vicdanım, oldu lime lime Doğmayınca ebediyet güneşi kalbime Kavuşmadan sonsuzluk sevgilime Kurumuş gazeller bile üzülür halime Sevgi bahçesinin çiçeği gönlüm Yetiştirir artık güller sayısınca ölüm Defnetmekle geçer gayrı her günüm Bozulmuş bağaya döndü, gündüzüm Bekir Özcan- Borborunbekir |