BAHTIMIN RÜZGARIGönlümün bahçesinden bir rüzgar geldi geçti Sam rüzgarıydı adı ısıttı ilikleri Saçlarıma bulaşan ayrılıkları biçti Üstüne yerleştirdi mis dolu belikleri Bir çocuk hevesiyle hüzünleri bıraktım Uçuşan eteğimle kanatlanmış burak’tım. Dedim götür beni de esip göçtüğün yere Hüsnü bali göreyim karayı sıyırarak Ruhum cengi bıraksın hayatında bir kere Mutsuzluğu sil benden şu gönlü kayırarak Doğmamış umutları içimde taşıyorum Gelecek bahar için bu kışı yaşıyorum Eskileri gömerken geçmişin mezarına İndirdim duvarda ki gölgeli resimleri İnandım bir kez daha kötü göz nazarına İçimde gizliyorum nazenin isimleri Tutundum rüzgarımın sıcacık nefesine Gönlüm rıza gösterdi girmeye kafesine Buğuluydu gözlerim zemheri yemiş gibi Bir buseden imtina çatlamış dudaklarım Duygular gün görmeden erken büyüyen sabi Elde kına sanırsın yakılan adaklarım İzi kaldı yürekte yıkadıkça gitmedi Gözümde yağmur oldu yaz günün de bitmedi. Bahtımın rüzgarıyla sürüklenirken şimdi Geçmişimden geriye ne var ne yok bıraktım Zaten yaşanan anlar kesik, dilim dilimdi Avundum sevilerle gerçek aşka ıraktım Sonunda hezeyanlar içimde durulurken Yüzümde güller açtı sevdaya vurulurken. Ayvazım DENİZ |
gelir geçerler içinden, kimi mavi, kimi gri, kimi beyaz, kimi siyah...çalarlar her renkten..
etek maviyse de uçuşur rüzgarla beyaz da; bahtımız gibi kararsa da..
bahar yine gelecek, yağmur yine yağacak; kafes altından da olsa, yürek hiç uslanmayacak...
nokta.