" DİLDEYİM BEYİM "Bak hele işte bizim evdir burası, Kısmetime bu düştü neyleyim beyim..! Kalmadı bana ana baba mirası. Sor ki derdimi sana söyleyim beyim..! Kiracıyım ben oturmuyorum beleş, Üç çocuk var ikide biz ederiz beş, Küvet değil bizim banyomuz teştir teş, Sen nasıl bilirsen ben öyleyim beyim..! Evim kerpiçtir beyim üstüde çamur, Akıyor damı yağınca az bir yağmur, Yoktur bizde duvardan duvara samur, Çankaya’nın dibinde köydeyim beyim..! Hemi bizim villa’dan kondumuz yoktur, Ankara’da yaşarız yolumuz yoktur. Çeşmemiz var ama suyumuz yoktur, Susuz göllerde ben bir ördeğim beyim..! Evime çıkılır üç yüz basamakla, Adam olunmuyor yazık okumakla, Torpilsiz iş bulunmuyor aramakla, Ne zaman gelirsen ben evdeyim beyim..! Senin yediğini rüyada göremem, Diyeçeğim çoktur ya şimdi diyemem, Sizler nerdesiniz vallahi bilemem, Ben çok kötü perişan yerdeyim beyim..! TAŞGIN,ım sorma benim derdim bitmedi, Şu kahpe yoksulluğa gücüm yetmedi, Yalvardım yakardım dostlar kar etmedi, Destan değilim ama dildeyim beyim..! H.S:12 TEŞ: ( LEĞEN ) " Zekeriya TAŞGIN " -- 05/05/2014 -- Şiir’in ilk kaleme alındığı Tarih:09/02/1992 |
Merak ve heyecanla okudum
Tebrik ederim.