BU ARALAR KAYBOLDUM..BİLMİYORSUNBu aralar iyiyim demenin sadece lafta kaldığı bir girdaba düşmüşüm içten içe yalnızlık ülkesinin en izbe köşesine göçmüşüm bilmiyorsun. Umutlar, parmaklarımın uçlarına sarılmış düşmemek için sarkıyor. Anadan doğma günahkarım bu aralar her bir adımımda basıyorum güzel olan her şeye bu aralar yasak olan her şeyi seviyorum sevdiğim her şey gibi öldürüyorum ağaçta çiçeklere bayılıyorum sonra yolup vazoya koyuyorum seyrediyorum ölümünü dudağımda buruk bir gülümseme. Bir çocuğun siyah saçlarını okşuyorum masumluğunu görmemek için kapatıyorum gözlerimi sonra onu vuruyorum bana bakan yüzünden insanım diye avutuyorum kendimi çiğ süt veren de suç. Kalpte taşıdığım ne varsa artık ağır geliyor bana meydanın ortasına bırakmak için yürüyorum dolmuşlar bozuk Galata’dan denize atlıyorum feribotlar çalışmıyor Deniz gibi iskemlesine kendi vurmuş ayağını. yüzüyorum Mahir’im bu konuda bir el uzanıyor elime kardeş eli ne güzel diyorum sonra güzel olanı öldürüyorum kafamda var olan düşüncelere gönderme yapıp bir kulaç da meydanı arşınlıyorum. Kan kokusu iyi geliyor harabe duygularıma vampire dönüşüyorum yavaş yavaş içiyorum içiyorum dudağımın kıyısından damlıyor kanım.. Sırtıma bir cop iniyor alıp o eli öpüp başıma koyuyorum büyüksün diyorum toprak ayağımın altından kayıyor yavaş yavaş herkes ayakta uyuyor kaybolan şehitlerin çığlıklarını bir kaç kişi duyuyor kulaklarımı kapatıyorum ne kadar çok gürültü var safsata bunlar sırtımda bir kurşunun yakıcı sızısı tadı geliyor dilime yalayıp yutmaya çalışıyorum boğazımda bir yumruya dönüşüyor susuyorum susmayı öğreneli beri beni sokmayan yılan bin yıl yaşasın diyorum içten içe kaybolup gidiyorum. Bu aralar ölümle yarışıyorum.Bilmiyorsun. Ayvazım DENİZ |
Anlayanın anlayabileceği kadar her şey biliyoruz.Malesef , halkımızın uyuyan büyük bir bölümü var bu aymazlığın içerisinde.
Kutluyorum.
Esenlik dileklerimle.