Gökten inecek ebabil kuşları işte o gün sen güleceksin biz öleceğiz


Masum bir bebeğin ahı göğe doğru yükselirken
Melekler utandı bu resme
Katledilen çocuk değildi
İnsanlıktı içten içe çürüyen




Ahh yüreği nasır bağlayan Avrupa
Medeniyetin beşiği denen yarasa
Öfkem dilimde zakkum çiçeği açtı
Yüreği insan olanların öfkesi gökten inen beddua gibi
Senin sessiz dualarına karıştı




Biz bir avuç bebek saflığı ile dolu açılan elleriz
Dilimizde çocuksu dualar
Oysa medeniyetin beşiğinde tıngır mıngır sallanan
İnsanlık uyumakta
Yüreğe çöken sadist bir rehavet
Gözlerde şeytani bir medusa laneti
Ve çocuklara doğrulan vampirlerin dişleridir oysa




Korkma küçüğüm
Melekler saracak yürek yangınını
Ve gökten inecek ebabil kuşları
İşte o gün sen güleceksin
Biz öleceğiz
Ve cennet sandığımız dünya cehennemimiz olacak




Ölüm namlunun ucunda değil bebek
İnsanlığın öldüğü noktada ölüm
Sen uyudun biz cehennemde uyandık




Sen sakın ağlama bebek
Döktüğün her bir damla göz yaşın
Ruhumda girdap oluşturdu
Ve ben kayboldum kendi utancımda





Ah bebek
Sen sakın korkma
Namlunun ucunda ölen sen değilsin
Sessiz kalan dudakların duada mı yoksa bedduada mı
Haydi fısılda bana




Sen sakın üzülme bebek
Gökten inecek ebabil kuşları işte o gün sen güleceksin biz öleceğiz
Süt kokan ömrün bizim ecelimiz olacak



Sen sakın ağlama bebek
Döktüğün her bir damla göz yaşın
Girdap oluşturdu
Ve ben kayboldum kendi utancımda




Sen sakın korkma
Namlu ucunda ölen sen misin yoksa biz miyiz
Sessiz kalan dudakların fısıldasın bana




mahmudiye düzkaya