DOKUNMAK YOK OLMAK MI SEVGİLİM


Devrik cümlelerle yazılan şiirlerde
Devrilirken sevdalar
Başeğmiş erguvanlar
Aşkı banıyordu yüreğinden Marmara’nın

Yeşilin her tonuyla kaplanmış yosunlarla rıhtım
Can çekişiyordu vurgun yemiş marmara
Yok oluşuna seyirci kalan martılar
Kan kusuyordu avuçlarıma
Zakkum çiçeklerine dokunmuş gibi
“Dokunmak yok olmak mı sevgilim”

Ey koca şehir İstanbul
Aşka eğreti temeller atılan kuytu sokaklarında
Kaybolmamak ne mümkün
Mimoza kokulu bahçelerinde gezinirken
Sana “Dokunmak yok olmak mı sevgilim”

Biliyorum
Her çağa şahit olmuş gerdanın
Her konuğu mest etmiş
Biliyorum,
Biliyorum bir bana yasak
Çamlıcada demli bir aşk içmek bana yasak
Tek bir geceyi dahi unutmadım senle geçen zamanın
Sana dokunmayı özledim
Sana “Dokunmak yok olmak mı sevgilim”

Yine de mutluyum
Sen bir düşten bir düşe geçmeyi başaramazken
İki yakası birleşmiş
Üsküdar’la Eminönü’nün davetine koşuyorum
Emirgan’dan hasretini çekiyorum bu şehrin
Tek düşte seni düşleyerek
Sana “Dokunmak yok olmak mı sevgilim”

Özlemek güzeldir
Fırtınalı bir gecede
Adını haykırarak istanbul sokaklarında
Karlarla kaplı bir kadıköy sahilinde
Sana sarılarak sabahlamak
Özlemle sana sarılmak yok olmak mı sevgilim…
"ö z l e d i m"

Hüma Efkan