kapitalizme küfreden dudakkapitalizme küfreden dudak. nimetlerinden geri durmaz ayak. insanların sırtı basamak. tırman ha tırman. bulut kemirirdi. akıllı bir zavallı övüngeç ama değil utangaç. rüzgar peşinde koşan kavuklu uçurtmaya benzer. üzüldüm çok üzüldüm der. üzülür belki de gerçek. sonra üzüntüden bir rozet yapar tutar göğsüne takar. sonra bir daha tutar üzüldüklerine tiksintiyle bakar. böyle işte zamane kapitalisti, zalımdır. 23.04.2014 |
Ayrıca şunu eklemek isterim; şiir bir bütündür. Anlıktır.
Akıl ne kadar devreye girerse o kadar duygusallıktan, dolayısıyla şiiriyetten uzaklaşır..
Neden her satırın sonunda nokta var?
Hiç ama hiç noktalama olmadan oku bu şiiri daha bir alam zenginliğine kavuşacaktır.
Tebrikler.