GÖNLÜM VAR ZENGİN
Damarlarım kabarmış, hızla akıyordu kan
Hani deprem olur ya, korkusu sardı bir an Sarsılıyordum gel-git, mana veremedim buna Sıkkın ve bıkkın halde, sıkılıyordu bu can. İki elimi sundum, semaya doğru açık Dua ettim yürekten, yalvardım açık saçık Birden duruldu içim, dalgasız su misali Bu bir lütuftu bana, çevre olsa da kaçık. Fakir dediler bana, su içtim kana kana Benim gönlüm var zengin, haber oldu dört yana Az ama öz dost olup, düşman zırhı deldiler Tertemiz bir yürekle, kardeş oldular bana. Her kulu, ak kul sanma; her güzel söze kanma Riyakâr insan olup, kor ateşlerde yanma “Allah” diyen tüm kalpler, düşmandır pis şeytana Ben, böyle dost istemem; sakın ha, beni anma. |