PERVANELER
Bir ışığın pervanesiyim gönül,
Özgürlüğe bu kadar aşık iken, Neden çevresindeyim, Hep o beni ister sanmanın, Ben kendimi boşuna avutmuşum meğer, Sözün bülbülde, Hercailiğin gülde kaldığı, Bu Lale devrinde... Işıkların sabit, mağrur, Tepeden bakan jurnalci gözlemciliğinde, Durmadan yanarken güller, Laleden aciz canını pareler, Etrafında döner durur, Benim gibi bihaber, Zavallı pervaneler... Ayşe Kantaroğlu /02.06.2009 |