YAĞMUR YAĞARKENŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Canım ablacığım Ülker Kanber’i 2001 yılında anevrizma denilen hastalık yüzünden kaybettikten sonra yazmıştım bu şiiri.Ama 2005 yılında aynı hastalık nedeniyle annemi kaybettim.Şimdi de otuzyedi gündür kızkardeşim aynı sebepten komada.Kurtulur mu bilmiyorum .Dua etmekten başka elimden gelen hiç bir şey yok .Biliyorum şaka gibi ama malesef şaka değil.Yıllar geçtikçe değil yağmur , hayat bile avutamaz oluyor insanı.Ama bu canı taşıdıkça ve hala sevdiklerimiz oldukça yağmurun sesine aldanmayı adet ediniyoruz.Bunu acındırmak için değil.Bazen iki satırlık dizelerde ne acıların barınabileceğini anlatmak için yazdım.ALLAH çekemiyeceğimiz yük vermesin.Benim hassas şair dostlarım halinize şükredin.
Yağmuru dinlerken gözyaşlarımı,
Şimşeklerde öfkemi görürüm. Güneşte sevecenliğimi bulurum da... Neden ağladığımı , neden öfkelendiğimi, Yıllar geçtikçe unuturum. Sadece neden sevdiğimi hiç unutmam, Sevdiklerimi hiç unutmam. Onlara ağladığımı hep hatırlarım. Onlara öfkelendiğime hep utanırım. Sevdiklerimi kaybettiğime hep hayıflanırken, Yağmuru dinlemek avutmaz beni Yağmur dışarda ,ben içerde ağlarım. 22/12/2004 |
rahmeti gözyaşına ortak saymak..
kadere yüklemek acıları
var sen avunma gayri..
benim başka şansım var mı
işte yağmur mevsimi..
sen avunma şimdi..
al şu kadehi, kanla doldurma
(Abdullah Yüce)