HÜZÜN YOLCULARI
Bir gün geleceğim sana sevdiğim,
Nemrut dağında güneşin kızıllandığında Beşpınar da papatyalar,güller açtığında Hüzün yolcuları yola çıktığında, Acı tatlı bin bir anılarla geleceğim... Anlatacağım hepsini sana gözyaşlarıyla, Göreceksin sevdanın nasıl perişan ettiğini, Sileceksin Fırat misali akan gözyaşımı Üzüleceksin;bakacaksın mahsun gözlerle, Fayda etmeycek hiçbir söz ve teselli... Belki de anlayamayacaksın beni kim bilir. Sensizliği,hasretliği haykıracağım yüzüne, Ayrılmak istemeyeceğim yılların özlemiyle, Ellerini ellerimde hissedeceğim eskisi gibi, Bana gülümsediğini göreceğim... Seni buldum bitti derken özlemlerim Veda saati gelecek ölümden beter. Bir daha görmeme duygusu saracak içimi, Dönmek istemediğimi haykıracağım, Bırakma beni desem de sana nafile... Ellerin ayrılırken ellerimden çaresiz, Bir hüzün kaplayacak tüm benliğimi, Ardıma baka baka ayrılacağım oradan, Sen bir yığın anılarla kalırken ben perişan Kendi iç dünyamızda ilerleyeceğiz geçmişe... Belki başka bahara diyeceğiz gönlümüzce, Belki bir umut diyerek meçhule yürüyeceğiz, Hiç düşmeyecek dudaklarımızdan nameleri Hatırla sevgili şarkısı dolduracak ruhumuzu, Hüzün yolculuğunda yürürken maziye... Ömer ÜNAL 20 Mayıs 2009 |