Dilemma
Dilemma mevsiminin acı rüzgarında
yitik türkülerin uykusuna sığınıyorum Hep aynı düş huzurumu çalan: Firariyim ve üşüyorum... Metruk demir kapı, harabe bir bahçe duvarını ikiye bölmüş Çalıyorum, yavaşça açılıyor genzime tanıdık bir koku siniyor Annemin mi, sıcak ekmeğin kokusu mu hatırlayamıyorum Ortada koca bir ateş yanıyor Tüm hüzünleri tutuşturmuşlar ,kıvılcımlar gökyüzüne sıçrıyor ve binlerce yıldız basıyor geceyi Firariyim ve üşüyorum... Haylaz bir umutla uyanıyorum annem başucumda ne güzel kokuyor Gözlerine bakıyor şefkatiyle ısınıyorum Ve tüm hüzünlerimi ateşe verip, bekliyorum. Beni bul huzur, Firarımı nihayetle... |