KORUNAKSIZ RUHLAR
Emsalsiz düşler, benliğimi esir alan.
Yalın ve bir o kadar naif, Ruhumu kılıktan kılığa sokan… Sürrealist bir döngü, Makamı belirsiz bir şarkı Ve nihayetinde kabul gören bir yanılgı. Çisil çisil yağarken Grift bir dokunuş adeta Yağmurun ıslaklığı Eşlik ederken hüznün titrekliği. Hatta ahmakıslatan Duygu selinin tek getirisi. Kimi keyfe keder şu ahvalimin Kimi serzenişte Yaşarken tükenişi en derinde. Korunaksız ruhlar Birbiriyle eşdeğer, Kimi dertli kimi derbeder… Devrik ve yitik cümleler Savrulmaz mı dört bir yana, Anamın ak sütü kadar helal Duyumsadığım ne varsa. Tek vazgeçilmezim; Şu savruk kimliğim Yaşarken dünya denen dikenli bahçede. |
Özlem Demirkaya &*.*&