ÖZLEMDİR AŞKIN MİHENK TAŞI
Özlemdir aşkın mihenk taşı;
Yürek sızlatan, en derinden yakan. Ömrün de gönlün de baş belası, Adeta İstanbul’un iki yakası: Öylesine uzak, bir o kadar yakın. Yürek burkan bir hikâye; Kerem ile Aslı, Tahir ile Zühre. Ne sözler kâfi gelir Ne kâğıt kalem, Çok şey imkânsız Yaşanır mı dertsiz tasasız. Bedeli zordur sevdanın Yaşar gönül payına düşeni, Kül olur, Bilinmezliklerde savrulur. İki ucu keskin bıçak; Ne cakasından geçilir Ne yardan geçilir, Ne de tasasından. Neşe bir yanda Hüzün ile kol kola; Dirayetsiz bir yürek Kordur yakan kürek kürek. Seyrindeyim dümdüz olmasa da yol Ne sen söyle ne de bana sor. Yeter mi yetmez mi bilmem Şu ahir ömrüm; Her şeye değer En derine gömdüğüm. |