İnsanlık DürtülerimKurak bir sonbaharın hazanında sızarken Hangi baharda kaldı gülen çocuk yanlarım Kıraç bir coğrafyanın bölgesinde bizarken Hangi iklimde kaldı ben dolu o anlarım Unuttuk neredeyse bize özgü her şeyi, Unutturmamak için çabalar sarfettiğim. Bir de sorgulamasam, nedenlerdeki neyi? Olmazdı pişmanlıklar böylesi kahrettiğim. Bazen hep düşünürüm neden bu doyumsuzluk Tokluk nedir bilinse olur muydu savaşlar Ya da bu kadar gevşek nedendir duyumsuzluk Kıyametler koparken insanlık hep yavaşlar Aldırmaz tavırlarla sorgusuz kalamayız İnsanlık biraz budur biraz farkında olmak Hiç oralı olmayıp rüyaya dalamayız Bu insanlık suçudur hep saf dışında kalmak Dünya kurulduğunda her şey bize bakiydi Katlettik durduk yere medeniyet diyerek Bastığım toprak bile bir o kadar hakiydi Şimdi kapkara olmuş ah edip inleyerek Sıcaktı hep dostluklar taraf tutmazdı canlar Ayrı gayrı bilmezdi ülkemin insanları Şimdi açgözlülükle, durmaz akıyor kanlar Açlık hat safhalarda yok mudur imanları Kıssadan hisse şu ki;biraz farkında olmak Biz yazarların işi gerçeğe dokundurmak Çoklardan çok azların, dönen çarkında olmak İnsanları dürterek birazcık sakındırmak Kardelen Şiirimi seçkiye lâyık gören ’’Edebiyat Defteri’ne’’ sonsuz teşekkürler. Saygılar... |