Karanlığın sensizliğiAkşamın rengi sabaha giriyor bak yine sabah oluyor odamda,yalnızlığımda sen yediğim mühebbet düşündürüyor ah sevdiceğim özledikçe daha beter oluyorum okunan sabah ezanı kuş cıvıltılarının yankısı yavaş yavaş girer,güneş odama sessizliğime meydan okurcasına sabahalara inat dalga dalga yayılır ruhumu okşayan karanlığın sensizliği aramıza girer o vakitte düşlerim ve gerçekler yer değiştirir kelimelerin kalabalığında bir çizik atar boğazımdaki düğümünde ne sabahlar etmişti bu divane gönül hep o semada bekleyen yıldız avucumun içi kadar yakınımda ruhumun karanlığını aydınlattı dünü bugüne bağlayan gecede nöbetleyen yorgun gözler firarlardan tatminsiz düşünceler ise rüyaya daldı Turgay Kurtuluş |