0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1201
Okunma
TÜKENDİK
Sürgündük yaşamdan
Geri dönülmez yaraların izleri üzerimizde
Yalınayak cümleler kurardık.
Hayatı yaşamamıştık, kelime olacak kadar
Sevdalara sığındık, paraşüt sığıntısı
Açılmadan paraşütümüz
Gökyüzünün bulutlarına düşüp ıslandık.
Ne deniz olacak kadar birikti yalnızlığımız
Ne sevdaya akacak kadar ırmak olabildik.
Birlikte yalnızlığımızı tüketmek isterken
Biz tükendik.
Çocuk
Her bahar
Umudunu döker ağaçlar dallarından
Toprağın çatlak el izleri üzerinde.
Şatolar kurar yetim çocuk
Artık yeni annesidir, dökülen yaprak.
Çırak
Çırağın umut terlerinden
Eğildi demir
Kardeş oldu bir ömür
5.0
100% (2)
