Tükendik
TÜKENDİK
Sürgündük yaşamdan Geri dönülmez yaraların izleri üzerimizde Yalınayak cümleler kurardık. Hayatı yaşamamıştık, kelime olacak kadar Sevdalara sığındık, paraşüt sığıntısı Açılmadan paraşütümüz Gökyüzünün bulutlarına düşüp ıslandık. Ne deniz olacak kadar birikti yalnızlığımız Ne sevdaya akacak kadar ırmak olabildik. Birlikte yalnızlığımızı tüketmek isterken Biz tükendik. Çocuk Her bahar Umudunu döker ağaçlar dallarından Toprağın çatlak el izleri üzerinde. Şatolar kurar yetim çocuk Artık yeni annesidir, dökülen yaprak. Çırak Çırağın umut terlerinden Eğildi demir Kardeş oldu bir ömür |