Kısır Döngü

Bir sır verdi bana sevgili
Yüreği hep kısır döngüde
Tıpkı bugün gibi...

Kocaman bir duvar varmış önünde
Anlayın işte!
Demem o ki "yıkamadıkça duvarı"
Çökmüş omuzlarına
Arınmak istemiş kötülüklerden
Su zannetmiş alkolü
Bazen uzak mı uzak dünyadan
Bazen sevecen ve candan...

"Deniz"i dolamış diline
Belki de onun en sadık ağlayanı
Sanki hep onunla darağacında!
Bir fidan gibi büyütmüş içinde
Ne bileyim öyle çok şey anlattı ki işte
Ben hep ağlarım dedi
"Çocuklar hep gülsün diye"

Teselli etmek istedim
Biz kaybetmedik dedim
Kaybedenler ağlamazlar
Madem ki biz ağlıyoruz biz kaybetmedik
Ama her şeye rağmen idol nedir bilmeli
Güneşi unutmamalıyız
Ağlasak da dik durmalıyız
Öleceksek güneşe gömülerek ölmeli...

Bizim yağmurlarımız "telli pullu" olamaz
Hep sağanaktır
Bizim yüreğimiz "kuş gibi uçarı" olamaz
Hep bayraktır
Biz maviyi sözde
Yeşili özde
Kızılı közde severiz
"Ağlama" dedim...

"Ellerin gibisi" yok dedim
Ağlama dedim ağladı
"Gözlerin gibisi" yok dedim
Çağladı
"Sözlerin gibisi" yok dedim
"Sır" dedi
Zoraki gülümsedi...

"Dudakların" dedim
Boyalı gibi
Hiç mi hiç boyamam dedi
"Yanakların" dedim
Al al
Ağlamaktan dedi
Behemahal doğruydu söyledikleri
Yüreği hep kısır döngüde
Bir sır verdi bana sevgili...

Yazan ve Seslendiren Mehmet Fikret ÜNALAN