vaktin yalpasında yanıyor yüreciğimhayrettin taylan yakarılı bir düşün suskunluk deminde paklanıyordu azmim aşkın siyahına, ayrılığın beyazına karışmış tezatların adılıydım müptela bir müptezeldim ezelden evveline beni kıymet kılan sevgindi sevgilim vuslatın uzantılarında uzamlarım vardı vaktin yalpasında yırtınış dizelerim akardı sensizliğin akrebinde ısırgan zamanlarım erirdi sevme artığı kıyılarım uzanırdı huyumu aşan denizinde gelme sırası hizaların vardı, hızırla kırk saatin dibinde alaz varışın içinde başlardı sayfan, sahiplenişime yazılırdın yazgıdan yazına, bahtın kışı bitmeden umarsız hale çekimlenir künhü tinlerinde canlı umutlar yongası temiz bir geleceğin eleğinde dillenirdi ufuklar alevin dersinde üşürdü sensizliğin son düşü heyheylerime dolanırdı hayfın dönencesi kendime kutup olduğum penguen düşlerinde yürürdüm aşka nakarata dönence dünlerin içinde birikirdim senli zamanın türküsüne söyler severdim, sever söylerdim çağın teliyle derdimin sargısını yakan sözlerinde okundu bahtsızlığımın kitabı aynı sayfada değil, arka kapak yüzünde okundu seviliğimin işreti aynı handa , aynı cana bilenmiş azmin derinliğinde uyandım aşka utangaç zamanın geçilmeyen yolunda eridim sensizliğe vefanın nemli bulutlarıyla gelirdim aşka yağmur şiir gözlerine orada ıslanır yazılırdık imgelere, içsel mananın derinliğine |