ERDEK İSKELESİNDEErdek iskelesindeyim, seni bekliyorum Gün batımı Marmara Ufuk al kor olmuş alev alev yanıyor Ve iskelede ben yanıyorum... Ah! bir bilebilsen Bir duyabilsen içimden geçen pusatlanmış umutları Ya gelmezse, ya tutmazsa Ellerine susayan ellerimi diyorum. Erdek iskelesindeyim, seni bekliyorum Dalgalar küçülerek tükeniyor önümde Ilık bir rüzgar esiyor Marmaradan Ve yolcular birer birer çekiliyor Yapayalnız kalıyorum/ Sen yoksun Erdek iskelesinde ben, seni bekliyorum Martılar da kanat çırparak uzaklaşıyor benden/ Bir özlemdir ki sorma gitsin Alev alev içime doluyor Ve seni soruyorum her geçenden Erdek iskelesinde seni bekliyorum Delişmen bir bun çöküyor içimin derinliklerine Gözlerim bulutlanıyor Ellerimce titrek bir bekleme duvarı oluyorum Ne olur gel artık, tut beni ellerimden Erdek iskelesinde seni bekliyorum Güneşin en son alevini de yutuyor Marmara Son yolcu da uzaklaştı bak, iskeleden Martılar yuvaya çekildi, Suskunlaştı Erdek, uykuya dalıp gitti insanlar Ben hala seni bekliyorum Erdek iskelesinde bir garip yolcu Aya, yıldızlara, Marmaraya sorar seni Bir suskun çığlıktır içinde yankılanan Düşer umutsuzluk girdabına Ve günün ilk ışığında gözden kaybolur KÖMEN-Haydar Okur |
Teşekkürler, tebrikler.