KIŞ GÜNEŞİNİ ELİMLE KAPATSAM YANGINIM SÖNER Mİ?Kalbim ağrıyor Michel... Kalp ağrısı nedir bilir misin? Önce sol tarafından hafifçe sarsar seni bir posta treninin hafif aksak kalkışı gibi silkeler, titretir usulca aksırır ttıksırırsın gıcık kapmış bir boğazın öksürükleriyle geçsin diye beklersin sessizce. Elin hep sol yanındadır ağrı arttıkça sıvazlarsın bir güneşi çamurla sıvamak ister gibi ama mümkün değildir Michel hep bir yerlerden ışıkları çalınır gözlerine ve adım adım götürür seni ilk bulduğun doğuşun izlerine. Kalbim ağrıyor Michel.. İlk kez hırsızlığa soyunan kimsesiz bir çocuk gibiyim yüreğim titriyor onun adı aklıma geldikçe açamıyorum hiç bir kapının kilidini. Ben hep gri bir yalnızlığı bildim alışkın olmadığım bu sancıları gömerim zannettim içerime kapatırım en derin zindanlarıma ki hep öyle yapmıştım bilirsin biraz sarsıntıya yakalansam hemen en yakın gölgenin arkasına gizlendim ve mutluyum ben yalanını avuç avuç sürdüm yüzüme gerçeği söylemekten acizdim herkes gibi kendi özüme. Her şeyim vardı Michel bilirsin bazı asalakların değer verdiği o kağıt parçalarının bende hiç kıymeti yoktu bir gülüşün boşlukta bıraktığı görünmez tınıyı severdim en çok mutluluğun zamansız yağan kar’ın ardından kardelenin boyun bükmesi gibi çıkmasını beklemekle geçti ömrüm. Gün batışını hep sevdim bilirsin Michel gönlümün kararması gibi yavaş yavaş geceyle buluşurdu ve korku dolu bir yokluğun otağını oluştururdu. Yalnızlığın vatanı olur muydu ki Michel bilmiyorum ama ben çok iyi bir yalancıydım en çok da kendime yalan söylemekte üstüme yoktu üstelik benim gibisi ne yazık ki çoktu. Mutluluk denen o kuşun kanadı mı kırık Michel neden gelip hiç konmaz hayallerime yoksa ’ iki kanadı kırık bir teneşire yakışır ’ mı der içinden ölümden korkmuyorum da Michel en çok sevdanın o ılık sularında bir kez olsun uzanıp keyif yapamadığıma yanıyorum belki bu yüzden her yaşlandığım güne ta yürteğimden k(y)anıyorum. Kış gününde sahte bir güneş ısıtması bu biliyorum ama öyle üşüyorum ki buna bile razı ol diyor yüreğim halbuki yangınlar için hazırdım her zaman yanamadım..Yakamadım. Ah be Michel. Öyle derinden kaynıyorum ki lavlarım saçılır ortalığa diye korkuyorum elimle kapatıyorum yüzümü.. Yasaklı Gönül |