Sahipsiz Bir Şiir
Sahipsiz bir şiiri
Kendine mâl etmek gibiydi hayat. Hissettiğimiz kadar bizimle, Hissedemediğimiz an uzak. Kelimeler tanıdık, Anlamlarsa, Kime çarpsa orada hayat bulacak. Benliğimize işlediğinde adı şiir, Söküp atsak, Adı kağıtta leke kalacak. Yaşam gibi tıpkı; Hissettiğimiz an yaşıyoruz, Hissetmesek adı ölüm olacak. Çocukça hissetsek mesela, Sabah pencerede Pamuk şeker bekleyecek bizi. Şairce hissetsek Şiir yüklü bir bulut. Yahut bıkmışsak hayattan, Yalnızca sabah olacak. Sonra zaman akacak, Şiir sahibine kavuşacak. O zaman ne mi olacak? Defter kapanacak Bulut yağmur olacak, Çocuksa şair. Eflatun br ölüm olacak sonra Hanımeli dallarından bir tabut. Şiirin sahibi Son çocuk masalına uyuyacak Şair çocuk, Sahipsiz bir şiir yazacak -hzl- |