ecrin
asumandan armağan mavi
hırçın dalgalar utanır duyunca nefesini duru deryaya saplanırken okların sahiline yay çizmiş o kaşların yağmur sonrasında yedi renk konmak ister saçlarına bir demet huzur gibisin bahar yelinde çırpınan serçe kanadında desem ki nedir gül goncasında heyecan sahi; nerden bileceksin, vakit henüz erken eminim can paresi biraz anne kokusuna özlem ama ve mutlaka babana dair izler arayacaksın gözlerden her daim güneşe selamda gölgeler bin neşe demek gamzelerine sebepler adı ecrin melek nidası yankılanır duvarlarda hani var ya bağ bozumunda masal değil imbat seyrine hayranım bana benzeyen pınarların coşkusuna 02.04.2014- Ahmet BOZTAŞ |