Sus, hadi, tek kelime dahi etme
Suçsa suç yokum bu oyunda.
Varsın yalnız kalayım öylesine alışığım ki
Sessizlik can yakar, iyi bilirim
Yokluk acıtır ötesi kara bir gölge…
Hadi kapat perdeyi.

Gör işte, oyun bitti.
Hangi oyun mu;
Elim sende ya yüreğim?
Değme sakın;
Ne ruhuma ne de elime.

Gönül gözüm hep açık benim
Ömür boyu bu işte tek suçum;
Ne yadsıdım kendimi ne de düzeneği
Varsın ıssızlık hüküm sürsün
Ya da suçlanayım insan olmanın hakkıyla.

Resimleri attım bir kenara
Hani yüzü gülen şu küçük çocuk;
Yeri geldi mi ağlamayı da bilmeli
Olamam ki kaskatı
Sevgi de olmalı en az hasret kadar.

Düş yakamdan yalnızlık,
Biliyorum bu, yakalandığım kaçıncı tuzak.
Sorgu sual bir yandan,
Hep insanlar olmadı mı can yakan.
Neyin bedeli ödediğim;
Artık cevabını dahi merak etmiyorum.

İrdele, sorgula istersen nefret et,
Çal, çırp hatta barındırsan da haset,
Söyle bu mudur yolu insan olmanın.
Sözüm var kendime;
Seveceğim ölene dek
Sayısız kez yanılsam da.