İçimdeki Ben
Konuşmak istiyorum!
Kendimle konuşuyorum Seviyorum kendimle dertleşmeyi Kimse ben kadar tanımaz ki beni Katı,güçlü,deli,sessiz.... Rüzgara bırakıyorum Düşüncelerimi,kendimi,yüreğimi Sabahın sahiline vuruyorum. Gecenin sessizliğine gömüyorum Harfleri,kelimeleri,cümleleri Zamansız haykıran Işığa susamış. Her yeni bir günün Rüyasına uyanıyorum Avuçlarımda dünden kalan ne var ki Boş umutlarımdan başka. Kabus oluyor her gece Bana ,yalnızlığıma Eriyor ömrüm. Kanayan yaralarım var İlacı olmayan Kabuk tutmayan. Gidesi var yüreğimin Fırtınasız sahillere Gücenmesiz,darılmasız. Öldürdüm umutlarımı Cenazesi olmadan Gömdüm kör bir kuyuya Topraksız,ışıksız.... Ahmet ÇORUKLUĞ |