Ayaza çalıyor zaman
Ben muştu tevekkülerinde üşüyorum
Defterime sükût sürülsün lâl mayalansın dilime
Sızısını çektiğim yağmurların inziva nöbetlerinde dağlanıyorum

/Demini almış bir şiirin satırlarıyla kavgam
Adını sığdıramadığım afaksın alfabemde/


:((

her ayazın gölgesinde demlerken yüreğimi
sıcaklığına teslim ederdim bedenimi
soğuk kentleri mesken bilirken yüreğim, dilim yetim türkülerini yine sana söylerdi
sessizce okurduk aşk şiirlerini
bir sen
bir ben duyardık içimizden geçenleri
şahitti Mevla
yüreğimdeki sahipsiz duaların her birinin sen diye yolladığımı arşa
şimdi
yitik iklimlerin peşi sıra sürükleniyorum da
can çekiştiğimi
yüreğime aşkını düşürenden başkası bilmiyor görmüyor şükür

bildiklerim
ve kalanlarım...ömürlüktü diyor susuyorum sükûtuma sardığım zamanla...

:(
ne güzel yazmış usta kalem, içinde kendinizi bulun dercesine sanki:



Teslim ettiğim gün yüreğimin sevdasını gönlüne
Buruk hallerimin zekatını öder
Pembesi tükenmiş bulutlarda sakladığım gülüşler

Hüzne dem vuran tüm şarkıları ezberledi leblerim
Kaç vakit oldu bilmiyorum beyhude bir karanlığın
Resmini çizmekteyim


cansın...
kayboldum şiirde...bin şükür kalemine