ISSIZ TOPRAK MEZARDAYIM
ISSIZ TOPRAK MEZARDAYIM
Dünya çanak gök çömlek, toprak cesetin yurdu, Kızıl perde tavanda, coşmuşum hazardayım. Tokmak sesi beynimde, melek ruhuma vurdu, İşte artık o yerde , karanlık mezardayım. Kabrim kuytu karanlık, bana kucak açacak, İsyan etsem toprağa, laht tepeme uçacak. Yokmu mahşerden çıkış, yokmu kapı kaçacak, Çıkmaz sokağa düştüm, korkuyla bizardayım. Göğüs kafesim çarptı, ecelin duvarına, Tutunurum zannettim, dünyanın yularına. Daldım ölümün hoyrat, zehirli sularına, Geldim sual başına, ilahi nazardayım. Kendi bedenim burda, vücut donuk renk sarı, Dudaklarım çatlamış, sönmüş gözümün feri. Hani parlak yüzümün, övündüğüm ak nuru, Uryan bedenim ile, mizan-ı pazardayım. Sıtma tuttu bedenim, vücudum kanlanıyor, Ölülerin ceseti, toplanıp canlanıyor. Tartılıyor imanım, terazi sonlanıyor, Ameli soldan aldım, ben ki ahu zardayım AYŞE GÜL KEBABCI |