DENİZ -YAĞMUR VE BEN.
Bir nefes yaşamaktı özlemle hasretini hissettiğim Karadeniz.
Ben şimdi onu yaşıyorum,günün son dakikalarında Dalgaların sesinde,biteviye yağan yağmurun temposuyla, İyot kokusunu içime çekerken, Gecenin karanlığını,mavinin üzerine seren, İsmine münhasır Karadenizi izlerken. Bu mevsimde balıkçı teknelerinin fenerleriyle , Uzaktaki bir köyü hatırlatıyor dipsiz karanlık alabildiğince. Denizin yağmuru kabullenişi, teslimiyeti yaşatıyor sessizce... Aralıksız yağan yağmurun ara vermeye tahammülü yok Benimse,özlemini duyduğum güzellikleri kaybetmeye. Öyle dalıp da bakıyorum ki ;el ele tutuşan yağmurla denize, Yağmur, sanki birden hayatın anlamına Nükteli bir söz söyliyeverecekmiş, Deniz’se özel, sakin bir gülümseme sunacakmış gibi karşımda... Gecenin karanlığında,kimseler yok. Ben başım, , gözlerim, ruhum sırılsıklam bir hâlde, Bir noktaya takılı gözlerimle. Yağmurun özlediği gibi özlemişim denizi, Sanki bir annenin çocuğunu öpercesine, Yağmur beni de öpüyor ,denizi öpercesine. Sevdiğimi daha çok sevdiren,yanlış sevmelerden sıyıran İçimi yıkayan, bana şükrü hatırlatan yağmur, Her damla bir hece, her damla bir nakarat gibi, Çılgın dalgalar arasında dingince dinleyen denizin, Gönüllerde çığlık olan sesiyle: Sahibinize şükürler olsun, şükürler olsun diyorum, Duyguların doruk noktasındaki hazlarla karanlıklarda, Deniz-yağmur ve Ben... Sonsuzlukları yaşarken . Eda(AŞİYAN052)...Atakent/Samsun.2010 |
Söylenmek istenen her güzelliği anlatmış.
Beğendim…
....................................... Saygı ve Selamlar...