SEN VE BEN
Benim annem sokaklardır
Belki seninle Aynı gün doğduk Aynı gece Sen annenin kollarında buldun kendini Ben… Ve büyüdün bin bir nazla Ben büyüdüm Büyümek bile Fazla bana… Babanın dediği bir söz Ağlattı seni Bana hor baktılar Ellerime kuruş Gönlüme kor bıraktılar Ağlatmadı beni… Geceleri annen örttü seni Beni karanlıklar… Yüzünü buruşturup masadan kalktığında Ben karnımı ellerimle bastırıyordum… Soldu diye sokağa attığın kazağı Şimdi ben giyiyorum… Büyüdükçe umutların arttı senin Benim büyüdükçe azaldı İnsanların halini gördükçe Sen büyüyünce doktor olacaksın Belki mühendis Ben… Senin beğenmediğin bayram harçlığını Ben bir ay dilenerek biriktiriyorum Hakaretlere katlanmak pahasına Kimse el uzatmıyor gönlümün yarasına Ve hiç kimse dinlemiyor beni Sanki görmüyorlar halimi… Boş ver Unut bu söylediklerimi… Ama Şunu unutma O hayata doğmayı Sen seçmedin Benim gibi de olabilirdin… Nimetin şükrünü edersen eğer Yaşamana değer Verilenler senden değil Allah’ın lütfuymuş meğer… 28 ocak 2005 |
o kadar içtenlikle yazmışın dizeleri ki inanın çok duygulu ve anlatılan ana fikir o kadar güzel olmuş ki ellerinize
sağlık yüreğine sağlık başka ne denir bilemiyorum ama duygularında senin kadar hoş ve güzelmiş teşekür ederim arkadaş