[I.
çöl yazgısı düşmüş sanki toprağıma
sağır kervanlar geçiyor ufuktan
bulutlar âmâ olmuş
çevremi kuşatmış zehirli sürüngenler
yalnızlığı azık yapmışım kendime
acınacak hallerdeyim
bilsen

sığındığım kuytuları nuruyla aydınlatan
ısıtan
eriten
yakan
donmuş yüreğimi
kaç acımı dindirdi sözlerin
kaç yaram iyileşti muhabbetinle
kaç kere ölüyorken dirildim

bir sancı başlar
zift kokusu yayılan kalbimde
ruhum sızlar bazen
karanlık basar da basar
üzerime
sonra birden
aklıma sen düşersin
dağılır bütün siyahı evrenin

II.
dünya var olduğu günden beri
en kara gündüzleri taşımıştı üzerinde
geceler doğmuştu göğüne en kızılından
kana kanmıştı dudağı
böğrü ne cinayetler saklamıştı
kaç kere silkelenmiş
kaç kavmi atmıştı sırtından

zalimlerin rüzgarı eserken arzın yüzünde
cümle âlem söz birliği etmişçesine
durmadan çaldılar arşın kapılarını
artık gelesin diye
dua dua yalvardı tüm kâinat

bir gün ebabiller indi yere
doğacağın yere üşüşen kargaları
bir bir temizlediler
Mekke halkı şaşkın
bu olup biten ne
Ebrehe
hangi cesaretle Kâbe’ye geldiğine
bin pişman

vakit
gülün açma vaktidir
artık söz senin
secde senin

III.
babanın yadigârı
ebvanın kucağındaki bahtiyar kadın
en çok onun ayaklarının altına yakışır cennet
en çok o sevmişti seni
yoksa onun gözlerinden mi döküldü yıldızlar

bir dede bu kadar mı sever torununu
bir amca yeğenini evladından ayırmaz mı
bir çocuk küçücük yüreğine neler sığdırır
kardeşlerin en çok o günlere gelmek
mübarek başını okşamak istiyor

Hatice’nin kalbine sığındığın gün
Hira-Nur dönüşü
göğün sırrı aşikâr olunca
yüzü güldü tesellici bekleyenlerin
kâinat şükür secdelerine erdi
hava
su
toprak
ateş
yeniden şifrelendi
cümlelerin anlamları değişti
Kelâm’a göre mühürlendi tüm kelimeler

Ebu kubeys hazır
Daru-l erkam hazır
Sevr hazır
Ve hazır Ebu Eyyüb’ün hanesi

ibret-i alem olacak yaşadıkların
duyanda hayranlık uyandıracak
kalemler tükenecek seni anlatırken
öfkesinden delirecek ebu cehiller
herkes seni konuşacak ahir zamanda
bir ömür yaşadın ki efendim
dillere destan

IV.
Cebrail’in sırtındaki hırkayı tanıdın mı
bütün melekler
onunla süslemişler kanatlarını
hepsi onun sahibine özenmiş
Eba bekr’in pare pare hırkası

Ömer Müslüman oldu demediler
bir fetih gerçekleşti sözü dillerinde
o öyle bir fetih ki
hissettiği yakınlık
cennete de
cehenneme de

kızların mı Osman’a emanet
yoksa Osman
kızlarının biricik emaneti mi
ve Ali’n
Fatıma’n
Kevser’in
sonra Hasan Hüseyin
onlar senden kalan hatıralar
Kerbela’da yitirdiğimiz
o gün bu gündür ağıt yakıyor aşıkların
güneş şahit olduğu o günden beri başka yanıyor
yer bir şey yapamadığı için yasta
hava Hüseyin’in susuz gidişine ağlıyor

işte oğulların
Kasım
Abdullah
İbrahim
onları ötelere uğurladın diye
biz evlatlarımızı severken utanıyoruz
bu acı bambaşka
senin dökemediğin yaşları biz döküyoruz
kalplerimiz kanıyor andıkça

V.
kokun gelir ikliminden
putlarım yere serilir
ateşim söner
soğur açlığı nefsimin
omuzlarım birer birer devrilir
kurur zakkum ağacımın çiçekleri

bir söz söylesen
ayağa dikilir dağlar
ağaç yürür
örümcek konuşur
ay çözülür
dünya durur

tek bir bakışın yeter
ya da gözündeki siyahı görmek
âlem susar
yalnızca bir cümle
göklerde yankılanır
koşuşur melekler
yol verir yıldızlar
dayısına uğurlanan minik kızlar
karşılamaya çıkarken onları
yeni yeni cennetler hazırlanır

yürüdüğün yollar vardır senin
dokunduğun taşlar
yolcular vardır uğurladığın
okşadığın yetim başlar
mübarek elinin değdiği her yer
mübarektir senin
ayak izinin olduğu şehirler
mübarektir

ey Mekke
arkasına dönüp dönüp gideni tanıdın mı
üzülme
kâbe senin
sevdiklerin senden hicret etse de
şimdi dua senin
amin senin

ey Medine
şükret
koynunda sakladığın inci yüzünden
her gece sayısız melek iniyor kalbine
sağanak sağanak boşalıyor tekbirler
salavatlar yıkıyor nazenin toprağını

ve mübarek gecelerde
çın çın çınlıyor gök kubbe
ezanlar yıldızlarda yankılanıyor
geceyi ağartan kimin secdesi
bu konuşan kim
bu ses kimin sesi
bu hangi sevdalın gülyüzlü
sussun
yoksa duasından arşın kapıları açılacak
Burak seni getirecek sevenlerine
işte gülyüzlünüz diyecek
duası kabul olacak
gözleri semada bekleşenlerin
kalin ]