Gece; gündüze hakim, tutsak bütün ışıklar;
Karanlık dehlizlerde bir huzme arıyorum...
Öz; Öz’ünü yitirmiş ağlıyor boş beşikler;
..........Kayıp mutlulukların izini sürüyorum...

Engeller barikatlar kurulsa yollarıma,
Çelik’ten kelepçeler vurulsa ellerime;
En imkânsız çareler sığar hayallerime!
..........Dünyadan yıldızlara halatlar geriyorum...

İnsanlık maratonu, kalmaz bu dava yarım;
Cellâda esir düşüp, bilsem kopacak serim!
Yok, inancımdan dönüş; kararlarımda varım!
..........Koza’m-da ilmek-ilmek ZAMANI örüyorum...

Kundaktaki bebekler doldurmuyor yaşını
Gözü dönmüş vahşiler vuruyorlar başını
Tuzu kuru olanlar çatma’sa da kaşını;
..........Dertleri kederleri canıma karıyorum

Sırtlanlar akbabalar sömürüde yan/yana!
Sormazlar kaynağını, yutarlar kana-kana...
Parçalansak, faydamız dokunmaz giden cana!
..........Vicdan prangalarını kırmayı, kuruyorum...

18 OCAK 2014 / Metanet Yazıcı
*