kabukmuşuz
Biz bizi bilmezden önce
akışına kapılıp mavinin, biraz da renginden çalıp, yeşillenmişiz. Zamandan alışkanlıklar örüp yosun tutmuşuz. Sonra aynı denizin hırçın dalgalarında törpülenip, arınıp yeşilden, taşlaşmışız biz bizi bilmezden önce. ... Gününden önce belki, rastlaşmışız vurduğumuz kıyılardan birinde. ... Soluklan. Nasıl olsa sonsuz bu mavi. Birazdan gün doğar. Zaman ver, çekilsin şimdi sular. Çekilince sular, "biz oluruz." Ya kök salıp içimize, Kururuz. Ya akıntıya bırakıp kurumuşluğumuzu raks eder, yolumuzu buluruz. |
Sizi yeni tanıma fırsatı
şiirlerinizi bir bir okudum ve
cok begendim uslubunuz acık ve doyurucu
burada sizin gibi değerli arkadaşların olmasından
buyuk mutluluk duyuyorum
yureğinize duygularınıza
ilham kaynağınıza sağlıklar diliyorum..