Kalbim Sürgün KalbineKervanlar geçiyor beyaz sevdaları taşımıyor ateş den bir gömlek giydiriyor koparıp alıyor içimdeki aşk-ı ateşi manasına yüklediğim sessizlik anlatılamaz ken yolların mecnun mecbur meçhul bekleyişleri algılarını sözsüz sarar sargıları dilsiz sessizlik tesadüfleri imansız aşk arayışları kezzap zehri avuçlarımda eriyen sadakat yolculuğum sevgimden güç alıyor damarlarımda dolaşan asitli bir kan gibi ruhum sürgünler yaşıyor güneşin doğuşu gibi büyük bir bedel ödüyor şimdi aşka zarar veren kişiler var aramızda ölümsüz aşk diyarından gelen ben gölgesinde eriyen sen sensizlik sessizliğin sensizliğin de ölümü bile ihanet sayan yine ben kor ateşler içinde yalnız bırakan sen demek ki aradığın kadın ben değilim ey ben sen duyma genede sen hala gücüm var aşkına eskiden olduğu gibi hadi koşalım desen akışına elim ayağım koşmak ister varsın sazımın telleri ince çalsın kapısına kapısına vuruldum bakışına bakışına yandım saçının uçuşuna dokunamadığım hadi renk renk geliştir beni ölmüş kadın ruhumun sözleri bir gün kaldığı yerden başlasın bak ben sana benziyor gülüşüm ben kokar ben bulmasını bilirim benimi sen kendin ol kendine yürü ki geceden yarım kalan vals ların için açık kapın olsun diz çökmek yok ahlamak yok yalvarmak yok şansın varsa acımaz açmalardan acıtma lar çünkü kalbim sürgün kalbine Gülay GÖKTÜRK |