terk ediyorum bu şehri
sararmaya başladı güllerin yaprakları
boşalıp doluyor beynimdeki odalar hep bir hiçlik hapsederken benliğimi günlük yaşama döndü ilişkiler nefesi yok oluyor kavuruyor sancısı umutlanırken kırılıyor kanadı ahlar çoğaldıkça pişmanlıklar yakarken beni bende kalan sen eriyor muma dönen umutlar yıkılıyor güven denen dağlarım gidiyor terk ediyorum bu şehri bahar kokulu sevdalar kalsın size acemi aşklara gebe bu şehir bir telaş sarıyor içimi sessizlikte körpecikler yitiyor hayatın yatağında arzulara koşan bir nefsin var yaşamda huzura koşan olgunluğun yoksa yanında biten hayatlar yok olan umut gibidir yazan..cemal TURAN |