SAVAŞIN ÇOCUKLARI
Yine, savaşın gölgesinde
Masum yürekli çocuklar Yağan kurşunlar arasında Ölümden habersiz, oynuyorlar, Ne sevinç bilirler ne de keder, Yaşadıkları dünya, bambaşka Öyle ki, kan kusmaktan beter Oyun diye bildikleri bu vaka. Düşün, on yaşında bir çocuk Savaşın ortasındaki o hali Kurşunlar arasında, boncuk Ne suçu var ne de vebali. Nasıl bu vicdan bu zülüm, Ölenler, beş-on yaşlarında Körelmiş kalpler, bu mu çözüm Kurşunların konağı, başlarında Onlar, savaşın çocukları Ve hep öyle de kalacaklar Barışla doludur, dünyaları Ama kime anlatacaklar… BİLAL 25.07.2009 |