HEMŞERİM ARKADAŞLARIM
Geçenlerde yine yazmış idim ya bir yerde
Bir de baktım gönlüme göre gördüm düşü de Nasıl sevindim bilemezsiniz son derece Helece şükrüm daimdirAllaha ömrümce Bugün ilkokul arkadaşlarım ile beraber... Büyük haz yaşadım,dediler ne ola haber.? Dedim iyi diyek iyi olak da kah haller.? Sıhhatten yana bizi biraz oturak eyler Konuştuk oradan buradan keyif bizde tam... Beraberken onlarla gitti ciğerimden gam Yakardım Rabbime daha sonra,salah bulsam.. Allahım ben bu hastalıktan izninle kurtulsam? İnşallah ümitsizlikten ümit eden benim... Her gecenin bir sabahı var bilenlerdenim. Belli mi olur bakarım şifada bedenim. Mutlu olsun güllerim,onlarla gül derenim. Hak vakii ederse ben de gelirim dostlar Dilerim bu kavuşma şevki hep cana dolar Bugün hava çok güzeldi,kara kışta bahar Çekti gitti hüzünler,gönlümdeki o kahar. 18.01.2008. İzmir. |
“HEMŞERİM ARKADAŞLARIM”
Gönlünüzdeki hayâta bağlılık ve O sevgi, pekçok kişide yok... ya da farkında değil...
Şükrederken, Gönlümüzün samîmiyeti ile bu görevi yerine getiremeyişimiz; Bizleri, varlık içinde darlığa sokuyor...
Geçenlerde, Değerli bir televizyon kanalında, Gâzi Askerlerimizin dileklerini kendilerinden aktardı...
İki kolu dirsek altından kopmuş bu Kıymetli Gâzimizin tek isteği; hiç olmazsa bir kolunun biyonik yâni yapay kol takılması.
Otuzbeş milyar liraya ihtiyaç gerektiren bu isteğini bilmem bir Gönül zengini karşıladı mı?
Vücûdumuzda işleyen nice değerlerin kıymetini bilmeyerek gönül körü yaşadığımızı utanarak söylemek zorundayım.
Olduğumuz hâle şükredenlere imreniyorum...
Güzel Gönüllülere Selâm eder, Şifâ diler; Saygılarımı iletirim, Efendim.
Kadir Yeter.20.01.2008 Pazar gününde. TRABZON.