I.
büyürse benim doğduğum yerde çocuk
bir anne hüznünde büyür, yitik bir zaman diliminde
hiçbir zemine yakışmaz onun bulanık fotoğrafı
çünkü her günün yeni şaşkınıdır o
yakıştırılacaksa mutlu bir fotoğraf hayata
o, bu çocuk olmamalı

yalnızlıktan yalnızlığa geçerken kalbiyle beraber insan
yalandan yalana, rüyadan rüyaya geçerken
ellerinde atıl bir oyuncakla, gelir o şaşkın çocuk
tanımı zor bir öfke ve giderek eksilen kelimeleriyle sorar:
gördün mü uçakları, bulutları gördün mü, sen hiç tren gördün mü

( ben de çok soru ve az cevapla başlamıştım hayata
direği olsa gökyüzünün, iliklesem sorularımı,diyordum
bir daha hiç sorulmasa...)

oysa bir acı taşınmış, bir öfke yoğrulmuştur
onun yeni başlayan çocukluğu
senin bitmemiş ve bitmeyen savruk yolculuğundur
zaten geçemediğin sınırdır o çocuk

denilmez ki
her şehir bir rıhtımdı, kör oldum ilk vardığımda
unuttum, hiç bakmadım sonra da
gözlerim yaramda hep dalgın kaldı
bunca yıl yol aldım da zamanda
senden hiç ayrı kalamadım

denilmez ki
kahrolsun yüzünden yolunan çiçek


II.
çocukken dilimi kanatırdım
kahırlı bir şarkı vardı ama söylenmiyordu daha
kaldırım yoktu, ağlayabilirdim herhangi bir sokakta
ama ağlamadım!.!
ancak hüznüm bulaşmıştır
ağır ya da ağır sandığım o taşlara

III.
sonra o esmer çocuk bir şehir gibi büyür
ve hâlâ esmerse eğer en kara sevdanın bağrında ölür
anneler gitmez, yaralı şarkılar ve ivecen şiirler gider onun peşinden
çünkü anne kadın değildir o yanan arastada
deriye işlenmiş bir fermanla, evvel zaman içinde bu ona bildirilmiştir
sonra çelikte bir daha en ileri teknolojiyle
kinin en ilkel diline tercüme edilmiştir

bu yüzden anne
zaten ölsün diye çocuğu büyütmüştür!.!
IV.
bir şair, diyorum, hüznün hücrelerine inerse
belki olası bir dizede, belki büsbütün bir şiirde
yükselebilir mi, annenin eteklerine
hüznün kıraç olduğu, dibe indiği bir gecede
ulaşalabilir mi şair annenin eteklerine

ya biri dile getirsin sır gibi aramızda genişleyen bu ağıtı
ya da kahrolalım hep beraber hurufi bir sessizlikle
bu yangının harfleri dağılsın yeryüzüne bir daha yorumlansın
aşk ve hüzün, acı ve keder, katl ve katil yeniden taksim edilsin

Nezir Elmas ( Astana-2013 )