yalnızlık sokağı
yalnızlık sokağı
hangi sokağına girsem yabancısı olurum bildiğim adreslerin apartman kenarlarına biriken çöp torbaları gibi çocukluğuma birikir gençliğime dolarım eski bir hüzündür siyah poşetlerin köşe başlarına yığılan çaresizliği dilsiz sarhoşluğu sarılıdır gazete kağıtlarına akşamcıların ve bir de köpek öldüren şarabımsı tadı ayyaşların üstelik tanıdık da gelmez yabancılar ne zaman başım yere eğilse ruhu kanat çırpan iki acemisi oluruz kendini yitirmiş sokak kedisi gibi yalnızlığın çocukluğun fotoğrafı çoktan silinmiştir gözyaşlarımdan ve büyük kayboluşudur hayallerin uzaklığı sinmiş kimsesiz sokakların… Meriç aydın / Karşıyaka Tiyatro Sokağı / 2012 |
sevdim bu sözü.
son şiirime duvar yazısı yapacam.
ilham şiirinizden geldi
hem tebrik hemde teşekkür ederim.
saygıyla