Git.
Neyle karşıma çıkıyorsun, kendinle mi?
Kendimi sevdana sundum, yetmedi. Artık ’peki’ de, boşver. Çünkü gelmem, dilinde olsada ’koş gel’. Sordun mu kendine bir kez bile, Nasıl yetebilir yarımlığım, tamamın yetmediğinde! Her insan yalnızdır, doğarken ve ölürken de. İstemiyorum, dökülmesin silüetin cümlelerime. Beni daha fazla, yarım kalanlarıma yem etme! Durma yolumda, yol ver gidenlere, Bir umut bırak, masal diyarlarında sevenlere. Sen gittiğinde taş olmadım, engel diye Kırdın kalbimi, yine de. Her şeyimken, hiç birşeysin. Hiç birşeyken, hala şiirsin. Bu ne bir sitem, ne de umut Unutmadım da, sen beni unut. Y.A. // Yağmur Aydoğan |
gönül sesiniz daim olsun