AFİLLİ YALNIZLIKGökyüzü ağlıyor sevdiceğim Ve ben sırılsıklam sensizim Aşkın hüzün yanı dolanıyor damarlarında Tepeden tırnağa sen döküyorum Gökkuşağına mavisinden kara hayaller astım Gözlerim alışa gelmiş sen dönerken; Bir bedbah masalı mırıldanır kulaklarına Aşkın ile hasret iken sana Gem vuruyorum aşkın dar ağacına...!!! Prangalar vuruyorum densiz yüreğime Bedbah bir aşka yelken açtığımı nerden bilebilirdim Şimdi "afilli bir yalnızlık" kuşanıyorum Sırtıma fiyakalı gidişler çekiyorum Gözlerin perdesine zar iken varlığın Göz yumuyorum artık sensizliğe Dört bir yanım sensizlik akıyor Kan sızıyor yaralarımdan, oluk oluk kan sızıyor...!!! Sen yoksun ya sevdiceğim Hala karanlık tüm sokaklar Katmer katmer çiçekler ekiyorum yokluğunun bahçesine Oysa bir tutam sevgiydi tek isteğim Sindiremediğim sindirebildiğindi oysa Gidişinin kadranına bağlıyorum dar ağacımı Bir yanım şah kadar yakın iken Bir yanım ölüm kadar uzak kılar kendini Ve ben ölüm kadar aşığım işte...!!! Sensizliğin ayazının yüzümüze vurduğu Dudaklarımızı çatlattığı Damarlarda acımtırak bir tadın bıraktığı Senli sensizliklerinden yazıyorum Belki diyorum bazen, hani belki Belkilere gömülüyorum usulca Ve ben şimdi mağlubiyeti yaşıyorum Mahşere yazıyorum vuslatı Belki diyorum mahşerde, hani belki Azraile vuruyorum kavuşmaları Kimliğimi unutur gibi... Kimliğini tarif eder misin Sevdiceğim... Kimim ben...!!! Hazar Aslan |