Kopsun kıyamet...ben seni içimde acılarımla yaşarken senin vurdumduymazlık diyarlarında cümbüş yapmadığın ne malum? gerçek dünyanın gerçekleriyle yüzleşmek gerekli olsada gel sen yüreğe sor acaba o ne cevap verecek asılırken sevdası hanelerinde.. bir varmış bir yokmuş gibi geliyor belki sana düşülmüş tuzağın içindekileri bilemezsin sen karanlıktan karanlığa geçilmenin ne olduğunu, zaman tünelinin sonsuzluğunda bir çark çark ederken sensizliğin kollarında.. göz yaşları süzülür kuruması elde bile değil yanaklarda.. kelimeler boş gibi dururken sözler acizliklerinde dans ederler meğerse hepsi hayalden başka bir şey değilmiş düşlerde oynaşırken bizler.. umut dirseğini gösteriyor yine her zaman ki nasipsizliği kısmet.. tek çare beklemek kopsun kıyamet... (Berlin,18.03.2014) Talat Özgen |