HÜZÜN KOKAR AKŞAMLAR
Hüzün kokar akşamlar
Demsiz çay gibi tatsız ve yürek yakar. Acı, kavruk ve can yakıcı o rüzgârlar… Ne rüzgârındayım ne girdabında Aslında hoş bir esinti yalar yüzümü Her andığımda. Anmak ne kelime yaşamak doya doya Ve yakalamak hayatı ucundan Tam da ellerimden kayıp giderken. Yanık, yıkık, izbe geçmişte kalan her ne ise, Hoş bir tesadüf belki de Yaşanan onca şeyin ardından. Ne arkada ne önde Tam da düşmüş iken cehennem ateşine Bir anda beliren o ulvi mucize. Ne sonlar ne başlar Bitmek bilmez bir yol, uzar da uzar. Yedi cihan gelse bir araya Gece güne kavuşmasa da; Varsın yansın dünya. |
TEBRİK EDERİM ABLAM