üşüdüm/

ve sesim Kasım’a benzemedi..
bir şiirin derinliğindeyim evet
balkon değil hayır/

üşüdüm/

kapatmıyorum gözlerimi
ve beklemiyorum bir yıldızın kaymasını/hayır..
omuzlarının saçaklarından düşüyorum
o bilindik karanlığa ki
açık unutuyorum kapılarını yüreğimin


üşüdüm...



(...)

küseceğim/

bir ihtilal gibi uyanacağım
bir mayıs sabahlarına ki şehrinde,
yüreğimde, kentinde geçip gittiğim sokaklar
ayak sesleri ve sesin,
yüzünde kırılgan aynalar
ve provası devrimin/devrilmişliğimin...

küseceğim/

ve sen
mayıs sabahlarına sessiz/bensiz/n’densiz uyanacaksın ki
olmayacaksın taksime çıkan ilk gurupta.
sen ki yoldaşım/sırdaşım,
arkadaşım/sevgilim ve kadınım..

küseceğim/

yüreğimde hep bir kal(mak) eylemi gibi duracaksın.
bir yankı gibi,
tüm hücrelerimde dönüp duran bir “şey” gibi dur/acaksın
mavi bir deniz duracak dizkapaklarında
ve düş/lerinde bir beyaz ev
dere yatağı/yağmur suları/damlayan çatı ki
hiç bitmeyecek biliyorum kokun...

ve bil ki sevgili;
bir hayali istiyorum/düşlerimin inanmışlığında
bir yoku ve bir son/u
bir tek cümle kim bilir/tek bir mevsim/bir gölge

bir tek sen
en çok sen...






(...)