İSTANBUL AĞLIYOR..İSTANBUL AĞLIYOR Gözden düşen her damlanın kavuşumu toprakla Ne acılar yaşanır ,kim bile tüten bacalarda Bir kapı açılır anahtarla,içerisi rutubet kokulu yalnızlıklarda Öylesine derbeder bir yatak kuytusunda zulada Köşede kırık masada bir iki çay bardağı Akşamdan kalan bulaşık tabaklarla yağlı Gecenin koynundan kopan adamın bakışlarında Kendinden iğrenir bir ruhun muammasında Işıltılı bir hayat var sanılır Beyoğlunun arka sokaklarında Akreple yelkovan eşleştiği anların Bir yangısıdır karanlığın kusumu Her köşebaşı arayışlarında ökçelerin Yankısıdır sessizliğin durumu Bir ıslık Morarmış dudaklarının yapaışkanı Kırık notalarından ,ezilmiş Öylesine özlem kokar ki melodi Çocukluğunun bakir kıracı Mavi cam bilye de umutları kalmış Aynadaki yüzü yorgun Islanmış peruğu bedeninin kiri Silsede çıkmayacak biliyor Bir batman boya yüzden iri Belerken anası kundağını Ne çok sevinmişti oysaki Bir oğlu olmuştu ,artmıştı değeri Düşmüştü kızların değeri Anam dedi adam ! Ah anamm... Beni doğuracağına taş doğuraydın ya ! Sıkmıştı mor rugan yüksek ökçeleri O koca ayaklarını Morarmış kan içinde elleri Kırılmış tırnak dipleri Pos bıyıklı adamın ten ölüleri Ah! İstanbul.. Taşın toprağın Altın mı ! Gerçekten.... Kadını bir ayrı hilekar olmuş aşklarda Erkeği dendi mi inanmayacaksın aşk dolu sözlerin de Bin bir çıkar içindir yanaşımlarıda Uyandığında kalırsın elindeki buz gibi yüreğinle Ağla İstanbul ağla Ne kadar ağlarsan ağla gök kubbeden Yıkayamazsın soyu bozulmuş yalancılarını Esvapların içi boş Mesleklerin içi hoş Dillerinde riya akar Ha bire canlar yakar Ah! İstanbul.. Taşın toprağın Altın mı ! Gerçekten.... Eteğinde sallayıp savurduğun kaç ölü aşk var Bedelini ödemediğin... Mumlar gibisin .. Yanıp bitene dek Gerçeğin gün yüzüne çıkana dek... .................................................EMA |
değer verdiğim şairlerin
başında gelen melek kalpli şair
şiirinizi okumakdan haz duydum
saf ve temiz yazılımlı
abartısız okuruna güzel bir sunu
çok hoş olmuş
yüreğine sağlık kalemin hiç susmasın
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,